wtorek, 5 sierpnia 2014

Wpływ zanieczyszczeń żywności na funkcjonowanie układu nerwowego


Wpływ zanieczyszczeń żywności na funkcjonowanie układu nerwowego


Jedną z głównych substancji, które zanieczyszczają produkty spożywcze negatywnie oddziałując na kondycję psychiczną i zachowanie człowieka są pestycydy. Człowiek jest narażony na działanie pestycydów w sposób bezpośredni w czasie ich stosowania, lub pośredni, przez spożycie z zanieczyszczoną wodą lub pożywieniem.
Pestycydy mogą znaleźć się w niemal każdym produkcie spożywczym. Niektóre z nich ujawniają swoje działanie po długim czasie od spożycia. Pestycydy posiadają zdolność biologicznej akumulacji, dzięki czemu przenikają przez kolejne ogniwa łańcuchów troficznych. Osiągają niebezpiecznie wysokie stężenia w organizmach konsumentów najwyższego rzędu, w tym także człowieka [Pyłka-Gutowska, 1997]. Działanie pestycydów jest najbardziej szkodliwe w okresie prenatalnym i dzieciństwie, gdyż młode organizmy mają znacznie większe zdolności do kumulowania różnego rodzaju zanieczyszczeń, w tym pestycydów i metali ciężkich, niż organizmy ludzi dorosłych. Bezpośredni kontakt kobiet ciężarnych z pestycydami może grozić poronieniem.
Najważniejsze efekty działania pestycydów na ludzkie zdrowie to:
·        dermatozy, oparzenia, choroby skórne,
·        choroby żołądka,
·        zatrucia,
·        osłabienie, zawroty głowy, paraliż stóp,
·        upośledzenie układu oddechowego,
·        zmiany operacyjne wątroby i nerek,
·        nagromadzenie się metabolitów toksyn,
·        działanie mutagenne i nowotworowe,
·        upośledzenie centralnego układu nerwowego.
Metale ciężkie mają równie niekorzystny wpływ na rozwój i zdrowie człowieka. Najbardziej niebezpieczne są nieorganiczne związki metali, łatwo rozpuszczalne w wodzie i silnie dysocjujące. Dzięki temu przenikają one z łatwością przez błony komórkowe oraz łożysko, docierając do narządów wewnętrznych oraz płodu. W kontekście zaburzeń zachowania największe znaczenie mają zatrucia ołowiem i rtęcią, gdyż te metale wykazują największe powinowactwo z komórkami mózgu, przez co najsilniej uszkadzają ten właśnie narząd [Skinder, 1998]. Ołów przenika do organizmu wraz z zanieczyszczonymi produktami spożywczymi, ale także wdychanym powietrzem. Zatrucie ołowiem skutkuje niszczeniem komórek mózgu i całego układu nerwowego, co prowadzi do zaburzeń w zachowaniu (np. agresji), osłabienia koncentracji oraz możliwości prawidłowego myślenia i wysławiania się. Warto tu dodać, że choć trudno uniknąć spożywania metali, w tym tak niebezpiecznego ołowiu, można starać się je ograniczyć i utrudnić jego wchłanianie. Sposobem jest tu spożywanie produktów bogatych w wapń, cynk i żelazo, co ogranicza wchłanianie ołowiu z przewodu pokarmowego [Suska, 1999].
 Działanie poszczególnych metali ciężkich przedstawia tabela 4.


Tabela 4. Skutki zatrucia metalami ciężkimi
Metal
Skutki działania na organizm człowieka
rtęć
uszkodzenie mózgu, zaburzenia wzroku, słuchu, mowy, koordynacji ruchowej, upośledzenie umysłowe
kadm
nowotwory kości, zanik mięśni, uszkodzenie nerek, nadciśnienie
ołów
alergie, uszkodzenia mózgu, nowotwory, schizofrenia, agresja
miedź
zawroty głowy, uszkodzenia narządów miąższowych, wymioty i biegunki
arsen
zakłócenia pracy układu nerwowego, obniżenie ciśnienia krwi, podrażnienie układu pokarmowego
Źródło: opracowanie własne na podstawie źródeł bibliograficznych
Kolejną kwestią, która jest niezmiernie istotna, dla zachowania dobrego zdrowia, tak fizycznego jak i psychicznego, jest zawartość pestycydów, antybiotyków, sterydów i innych substancji chemicznych w mięsie zwierząt rzeźnych oraz konserwantów, przeciwutleniaczy, barwników i substancji wzmacniających smak i zapach w gotowych produktach mięsnych i wędliniarskich. Wspominane już właściwości pestycydów do kumulowania się w kolejnych ogniwach łańcuchów pokarmowych, przyczyniają się do ich obecności w mięsie zwierząt hodowlanych. Przenikają one do ich organizmów z roślin paszowych, uprawianych z zastosowaniem nawozów i środków ochrony roślin.
Antybiotyki, sterydy, hormony i inne substancje są często nadmiernie stosowane w chowie przemysłowym zwierząt, o czym w ostatnim czasie coraz powszechniej informują konsumentów media. Substancje te mają chronić zwierzęta, żyjące w  nienaturalnych warunkach hodowli, przed chorobami czy pasożytami, a jednocześnie zwiększać wydajność produkcji poprzez sztuczne przyspieszanie rozwoju i przyrostu masy ciała zwierząt. Substancje te, obecne w organizmach bydła, trzody chlewnej czy drobiu są obecne w produktach odzwierzęcych, skąd dostają się do organizmów ludzi. Zaburzają one równowagę w układzie pokarmowym, odpornościowym, a także hormonalnym [McKeith, 2005].
Zaburzenia hormonalne mogą stać się przyczyną zaburzeń w zachowaniu. Spożywanie mięsa, może powodować wzrost stężenia adrenaliny, testosteronu i innych substancji, które mają wpływ na zachowanie człowieka. Nadmierne spożycie produktów mięsnych pochodzących z chowu przemysłowego, co jest równoznaczne ze spożywaniem dużej ilości substancji chemicznych, nie służy zdrowiu.
Może to powodować wiele chorób i przyczyniać się do występowania zaburzeń zachowania, nie tylko z uwagi na zaburzenia hormonalne powstałe na skutek spożywania nadmiernych ilości mięsa, ale także ze względu na reakcje alergiczne przejawiające się odchyleniami w zakresie zachowania wywoływane przez chemiczne dodatki do żywności, występujące w mięsie w dużych ilościach.
Produkty mięsne i wędliniarskie często sprzedawane są w opakowaniach z tworzyw sztucznych, niejednokrotnie są to opakowania służące do podgrzewania czy gotowania tych produktów. W skutek tego związki chemiczne, przenikają do produktu, a wraz z nim do organizmu konsumenta. Substancje te mogą wywoływać negatywne skutki zarówno w zakresie ogólnego zdrowia, jak i funkcjonowania układu nerwowego. Warto dodać, że czerwone mięso, o dużej zawartości białka, zwiększa poziom dopaminy i norepinefryny w mózgu. Związki te łączy się z podwyższonym poziomem lęku i stresu [McKeith, 2005].


Bibliografia:
  • Pyłka-Gutowska E.: Ekologia z ochroną środowiska. Wydawnictwo Oświata, Warszawa 1997
  • Suska M.: Dieta mózgu. Wprost, nr 12, 1999, dostęp on-line: http://www.wprost.pl/ar/3562/Dieta-mozgu/ (3.06.2013r.),
  • McKeith G.: Jesteś tym, co jesz. Dieta, która zmieni twoje życie. Wydawnictwo Rebis, Poznań 2005,


Post to kolejny fragment mojej pracy dyplomowej.

Mam nadzieję, że zebrane przeze mnie informacje okaża się przydatne i co nieco rozjaśnią kwestie związane z różnicami pomiędzy żywnością naturalną, ekologiczną, a tą produkowaną i przetwarzaną w sposób bardziej "przemysłowy", a także wynikających z tej kwestii zalet wegetarianizmu:)






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz